Od ukupne površine Opštine Mojkovac (367 km²) - 169,5 km² ili 46,2 % zahvataju šume, 129,91 km² ili 35,4 % pripada obradivom poljoprivrednom zemljištu, a 67,2 ili 18,4% su neobradive površine.
Još od propasti Brskova (kraj XIV v) stanovništvo mojkovačkog kraja najviše se bavilo poljoprivredom. Stočarstvo je bilo, a u planinskim krajevima i do danas ostalo, primarna privredna grana. Zasnivalo se na prostranim planinskim pašnjacima. Planina Sinjajevina, sa površinom pašnjaka od 120.000 ha na kojoj se može napasati 200.000 ovaca, spada među najbogatije pašnjačko stočarske planine na Balkanu.
Zemljoradnja se razvijala uporedo sa stočarstvom. Ona se odvija na malim seoskim gazdinstvima koja se pružaju duž lijeve i desne obale rijeke Tare. Na njima su zastupljene kulture krompira, kupusa, pasulja,luka i ostalog kontinentalnog povrća, a od voća najviše su zastupljene kulture šljive, jabuke, kruške, oraha i sl.
Podatak da 46,2% od ukupne teritorije zauzimaju šume, dovoljno govori o velikom drvnom bogatstvu kojim raspolaže ova opština. Šume vrbe, hrasta, breze, bukve, zatim jele, smrče, bora, munike prostiru se od rijeke Tare pa do podnožja najvećih planinskih vrhova. Nekontrolisana sječa i eksploatacija prijete šumskom bogatsvu ovog kraja.
Privredni razvoj mojkovačkog kraja poslije Drugog svjetskog rata zasnivao se na rudarstvu, drvnoj i mašinskoj industriji.
Poslije više od šest vjekova 1966.godine otvoren je rudnik ,,Brskovo’’ iz kojeg će se vršiti eksploatacija rude olova i cinka sve do kraja 80-ih godina prošlog vijeka, kada je zatvoren. U Mojkovcu je 1951.godine počeo sa radom KID ,,Vukman Kruščić’’ koji je u tom periodu predstavljao centar drvne industrije Crne Gore. Nosilac mašinske industrije u ovom kraju je fabrike „Tara-Precision“ i „Tara-Aerospace“.